ایران برای تکمیل توافقات و همکاری‌های گسترده گازی با روسیه باید به دنبال اتصال مستقیم گازی با روسیه از مسیر دریای خزر و سپس با هند از طریق دریا باشد. هاب گازی ایران به عنوان یکی از نقاط مهم ترانزیت انرژی و کالا در منطقه شناخته می‌شود. یکی از زیرساخت‌های مهم کشور، خطوط لوله سراسری است که موجب ارتباط گازی بین ایران و کشورهای همسایه می‌شود.
مهم‌ترین قرارداد گازی تاریخ ایران در زمان شهید رئیسی با روسیه به امضا رسید که امکان همکاری گازی بین ایران و روسیه تا سقف ۳۰۰ میلیون مترمکعب در روز را فراهم کرده است. کاهش صادرات گاز روسیه به اروپا و ظرفیت مازاد ۹۵ میلیارد مترمکعبی گاز روسیه نیز این توافق را ممکن کرده است. اولین گام واردات گاز از روسیه با توافق شهید رئیسی و پوتین به توافق رسید و بر واردات سالانه ۵۵ میلیارد متر مکعب گاز به ایران توافق شد.
اتصال مستقیم گازی ایران به روسیه از مسیر دریای خزر و سپس به هند از طریق دریا مهم‌ترین پازل برای تکمیل این همکاری است. این ارتباط می‌تواند نیاز انرژی هند را تأمین کرده و بخشی از گاز روسیه را به همسایگان نظیر عراق، ترکیه، پاکستان و افغانستان بفروشد.
ارتباط مستقیم گازی بین ایران و روسیه از طریق دریای خزر مزایای زیادی برای همه طرف‌های درگیر دارد. این ارتباط به ایران کمک می‌کند تا موقعیت خود را به عنوان نقطه ترانزیت کلیدی انرژی در منطقه تقویت کرده و صادرات و درآمد انرژی خود را افزایش دهد. برای روسیه، بازار جدیدی برای گاز مازاد ایجاد می‌کند و وابستگی آن به بازارهای اروپایی را کاهش می‌دهد. برای هند نیز یک منبع قابل اعتماد انرژی فراهم می‌کند.
پیگیری خط لوله مستقیم از دریای خزر اهمیت زیادی دارد تا بتوانند همه گاز توافق‌شده را به صورت مستقیم و بدون وابستگی به کشورهای دیگر منتقل کنند.
